Naar de fysio op vrijdag de dertiende

Vanmorgen toen ik op onze rustdag wakker werd, lag Johanna al vroeg op haar telefoon te googlen. Ze had twee mededelingen: ik wil vandaag naar een fysiotherapeut en het is vrijdag de dertiende. ‘Ik blijf maar pijn houden, en vrees dat ik weer terug ben bij af met mijn linkervoet. Ik wil een goede diagnose en ik wil zeker weten dat het niet iets anders is, bijvoorbeeld een slijmbeursontsteking.’ We zagen dat in het centrum, niet ver van ons hotel, een praktijk voor fysiotherapie zit. Zodoende waren we al even over half negen op het aangegeven adres, en vielen daar zogezegd met de deur in huis. Verhaal verteld. Drie weken geleden tendinitis gekregen, week rust genomen met medicatie, gecontroleerd doorgelopen en nog steeds pijn. Een doortastende jongedame had wel even tijd voor ons, nadat Johanna eerst voor de verzekering en de factuur een heel formulier had ingevuld. We gingen een behandelkamer in, en tot onze verrassing ging deze mevrouw meteen met Johanna aan de slag. Haar onderbeen en voet werden gekneed en betast, Johanna reageerde op weinig signalen, tot ze met een ‘au!’ ongeveer aan het plafond hing. De fysiotherapeute bevestigde dat Johanna inderdaad ‘que’ (slechts) een tendinitis (peesontsteking) heeft en niets anders. De remedie is: blijven bewegen, dat klonk ons natuurlijk als muziek in de oren! Maar wel onder voorwaarden: meerdere keren per dag de voet met ijsblokjes of koud (rivier)water inmasseren (‘u moet uw voet onderweg maar in elke beek of rivier steken’), pijnstillende patches op de voet, de voet en het onderbeen goed blijven masseren, zo mogelijk door fysiotherapie tijdens volgende rustdagen, de voet en het onderbeen intapen, en af en toe overdag tegen de pijn een paracetamol, en ‘s nachts mag een Ibuprofen, niet overdag. Nadat de fysiotherapeute dit had gezegd, en we dachten dat we konden gaan, begon ze Johanna te behandelen met een soort laserpen, en met indringende massage. ‘Dat zal je de komende dagen nog wel extra voelen’, voegde ze er aan toe. Die behandeling duurde meer dan een half uur, en intussen voerde ze een heel leuk gesprek met ons. Ze vond het mooi en verstandig voor de gezondheid wat we doen, wilde weten wanneer we uit Canterbury vertrokken zijn, en wanneer we denken in Rome aan te komen, wilde weten wat wij voor beroep hebben gedaan (‘kunsthistoricus, wat interessant’) en of we kinderen hebben enzovoort. Zij komt zelf uit Kosovo, ze heet Eremira en woont hier vlakbij in Martigny-Croix. Toen Johanna vertelde dat ik onderweg een blog schrijf, vond ze goed dat ik een foto maakte van de behandeling en deze op de blog zet. Ze wil wel graag een uitnodiging om mee te lezen op de reisblog, met behulp van Google Translate. Uiteindelijk zijn we ongeveer een uur binnen geweest, en heel blij en opgelucht met de aandacht en goede adviezen voor de voet van Johanna.

Wat is ons plan nu voor de komende dagen? We lopen morgen, zaterdag, ongeveer 19 kilometer van 450 m hoogte naar ongeveer 900 meter in Orsieres. De etappe die daarna komt naar de Grote Sint Bernardpas (25 km van 900 m naar 2.400 m) gaan we in tweeen knippen, we slapen dus zondagavond in Bourg-St.Pierre in het oude Bivak van Napoleon, en maandagavond bij de broeders in het Hospice St. Bernard boven op de pas. Daarna lopen we door naar Aosta in Italie, en hebben daar weer een rustdag.

Aan het eind van vrijdag de dertiende ziet onze wereld er weer zonnig uit, hoewel buiten de lucht is gaan betrekken. Vanmiddag hebben we een prachtig museum bezocht, Johanna heeft zich heerlijk kunnen ontspannen, gerustgesteld als ze is, en ik heb op een terrasje met een pilsje mijn blog zitten bijwerken.

Morgen is volgens het rooster van Teunissen ook onze 42e wandeldag (van de 84). Voor geinteresseerde volgers komt er dan ook weer wat statistische informatie. Voor nu: oogjes dicht en snaveltjes toe, welterusten!

P.S. En de familieleden Henk en Corrie en Tom wensen wij volgende week heel veel succes met de Vierdaagse in Nijmegen, vooral die laatste twee die voor ‘t eerst meedoen! Volgend jaar hoop ik er zelf weer bij te zijn!