Heureux ceux qui perseverent!

16 juli 2018 - Saint-rhemy-en-bosses, Italië

Gelukkig zij die volharden! Heureux ceux qui perseverent! Een kilometer voordat we vanmiddag de Col du Grand-Saint-Bernard (gelegen op 2.473 m hoogte) bereikten kwamen we bij een schuilhut met fornuis, potten en pannen, en een tafel met banken. Op een van deze banken stond deze spreuk. Reden waarom we toch maar niet in deze schuilhut zijn gebleven, maar volhard hebben om de Col du Grand-Saint-Bernard, waar we toch al op een half uur loopafstand vandaan waren, helemaal te halen.

We hebben het gefikst! In opnieuw prachtig weer bereikten we het hoogste punt en, op het bereiken straks van Rome na, het hoogtepunt van onze voetreis. Net als gisteren en eergisteren hadden we mooie vergezichten onderweg. Het was een goede beslissing de etappe naar de St. Bernardpas in tweeen te knippen. Niet alleen voor de belasting en voor de tijd, maar ook om van het bereiken van de pas het meest te genieten. Het lopen ging prima, ook met Johanna. Ze weet nu wat ze moet doen, en om de haverklap stak ze haar linkervoet in een bergstroompje, rivier of waterval. We kwamen onderweg ook nog een wat oudere man uit Australie tegen, die de Via Francigena in stukken loopt en over meerdere jaren uitsmeert. Dit keer was hij vertrokken in Besancon en gaat hij na Aosta weer naar huis. Toen we elkaar boven weer tegenkwamen, hebben we foto’s van elkaar gemaakt bij het kruisbeeld dat het hoogste punt aangeeft.

Trots zijn we wel, dat we de pas nu hebben bereikt, we lopen nu in de voetsporen van Hannibal, de Carthaagse veldheer die met olifanten en al de Romeinen verraste een paar eeuwen voor Christus, en ook in die van Karel de Grote. Onze meest spectaculaire voorganger was Napoleon Bonaparte, die in 1800 met een leger van 44.000 soldaten over de Alpen trok richting Italie. In zijn bivak in Bourg St. Pierre, waar wij gisteren ook hadden overnacht, had hij al het rijdend materiaal dat niet naar boven getrokken kon worden, laten demonteren en door kracht van muilezels en mensen over de pas heen laten dragen. In het museum van Arras in Noord-Frankrijk aan het begin van onze reis had ik het schilderij gezien dat deze tocht van Napoleon had uitgebeeld.

We verblijven nu in het Hospice St. Bernard, een kloostergemeenschap, waar we het kloosterleven voor even hebben gedeeld, met een avondmis en een gezamenlijke maaltijd met leuke gesprekken. Ook hebben we het museumpje bezocht met verhalen over de geschiedenis van het klooster, ongeveer 1.000 jaar, en waar we natuurlijk ook de St. Bernardshonden ook in het echt hebben begroet. We misten bij de honden alleen de kruik met sterke drank, dus hebben we ons bij het eten toch maar een flesje lokale wijn uit Wallis toegestaan (Fendant).

Tot zo ver dit bericht vanaf de Col Grand-Saint-Bernard. Vanwege de Vierdaagse van Nijmegen, waarvoor nu natuurlijk iedereen inmiddels alvast in bed ligt, had ik het idee gehad om deze blog de titel ‘Walk of the World’ mee te geven, want dat is onze wandeling net als de Vierdaagse, ook wel, maar ‘Gelukkig zij die volharden‘  is op al die vierdaagselopers ook wel van toepassing, want klopt het dat er deze week weer een hittegolf aankomt? Groeten vanuit een oord met mooi weer, waar de temperatuur niet boven de 10 graden uitkomt. Uitgebreidere foto’s van de laatste wandeldagen ga ik nog plaatsen, ik volsta met de foto’s die onze aankomst hierboven vastleggen.

Foto’s

5 Reacties

  1. Wim Jacobs:
    17 juli 2018
    Kusjes op 2473 meter. Dat is ware liefde.
  2. Elly Munsters:
    17 juli 2018
    Hoe mooi is Europa!
    Geniet mee met jullie.
  3. G Zwierenberg- Nijdam.:
    17 juli 2018
    Wat een ongelooflijke prestatie !
  4. Bert Kandel:
    17 juli 2018
    Toppers!Wij genieten van jullie verhalen!
  5. Corrie:
    19 juli 2018
    Zulke prachtige uitzichten heb je niet bij de Nijmeegse 4-daagse. Door de aanhoudende droogte is de natuur ook nog behoorlijk vergeeld. Maar het warme onthaal in ieder dorp of stadsgedeelte wat je doorloopt maakt heel veel goed en is een fantastische belevenis. Door het lopen van de 4-daagse besef ik nog meer wat voor prestatie jullie leveren. Wij worden iedere dag figuurlijk naar de finish gedragen alsof je na 10 km al met de intocht bezig bent. Bij jullie staat er niemand aan kant voor jullie te klappen of fruit of snoep uit te delen. Bij deze klap ik voor jullie👏