Rustdag in Atrecht

30 mei 2018 - Arras, Frankrijk

Na tien wandeldagen lieten we vandaag de teugels vieren in Atrecht, zoals Arras heet in de Nederlandse vertaling die je hierin musea of andere gedenkplaatsen aantreft. Er valt hier heel veel te gedenken, omdat beide Wereldoorlogen, vooral de Eerste, hier verwoestingen hebben aangericht en vele slachtoffers gemaakt. Maar de Unie van Atrecht, die volgens het vak Vaderlandse Geschiedenis in 1579, naast de Unie van Utrecht de scheiding inluidde tussen de Zuidelijke en Noordelijke Nederlanden, zegt de mensen hier helemaal niets! Vandaag hebben we dus weer eens cultureel en toeristisch doorgebracht, met een beklimming van het Belfort van het stadhuis, een bezoek aan een tentoonstelling over Napoleon Bonaparte in het Museum der Schone Kunsten, een bezichtiging van de Classicistische Kathedraal, en een rondleiding onder de grond in het Wellington Memorial, waar Nieuw-Zeelandse troepen een ondergrondse kalkgroeve door een uitgebreid gangenstelsel geschikt gemaakt hadden voor een verrassingsaanval in april 1917 van 24.000 Britse soldaten op het Duitse leger. 

Toch zien we in de gebieden waar we tussen Calais en Arras doorheen gelopen zijn, nog wel enige overblijfselen van het Vlaamse, dan wel Nederlandse taalgebied. Zo heette Wissant vroeger Witzand, Guines bijvoorbeeld Ghisene, en hadden ook de volgende etappeplaatsen Licques (Liskes), Wisques (Wizeke) en Therouanne (Terwaan) een Vlaamse oorsprong. En ook Arras (Atrecht) leek een echte Vlaamse stad met de vele huizen met klokgevels aan de Grand Place. De etappes na Wissant liepen we in het gebied van de Cote d’ Opale, de Opaalkust, genoemd naar de kenmerkende roodbruine opaalkleur In het landschap. Door het wat sombere weer in die dagen hebben we dit typische kleurenpatroon niet zo waargenomen. Wel genoten we van het wat dromerige licht glooiende landschap, waar koeien en paarden ons soms verweesd nakeken.

Onze tocht van camping naar camping onderbraken we in Wisques door onderdak te vragen bij de paters van de Abbaye St. Paul. We kregen welkom onderdak in een gastenverblijf in het dorp. De volgende ochtend woonden we een Gregoriaanse gezongen mis bij voordat we lichamelijk en geestelijk verkwikt de rugzakken omdeden voor een wandeling, met een omweg via het prachtige stadje St. Omer (Sint-Omaar) met zijn mooie kathedraal, naar Therouanne. Het wat rommelige dorp met deze naam was eeuwen geleden een toonaangevende stad, maar is in de zestiende eeuw met de grond gelijk gemaakt door de ook bij ons nog bekende Karel V. Dit werd ons - nog steeds verontwaardigd - verteld door de 90-jarige vader van onze gastvrouw Colette, bij wie we in Amettes overnachtten.

Na Amettes kwamen we in een ander landschap terecht, met vele puntige heuvels, duidelijk een voormalige mijnstreek, waar de meeste afvalbergen begroeid waren en soms zelfs in cultuur gebracht. We zagen zelfs een afvalberg met een wijngaard op een helling! Aan de bebouwing kon je zien, dat het vroeger een rijk gebied was, maar nu totaal vervallen. Onderhoud wordt er niet meer gepleegd, zoals aan het ooit prachtige Hotel de Ville in Bruay-la-Buissiere: een ooit prachtig paleis waar nu de hekken eromheen moeten voorkomen dat je een steen op je hoofd krijgt. We zien in deze streek veel rommel, en heel veel mensen zijn duidelijk te dik. Volgens Colette is er een duidelijk verband tussen armoede en slechte voedingsgewoonten.

Tijdens onze wandeling van gisteren naar Arras liepen we een eigen route langs het enorme oorlogskerkhof Notre Dame de Lorette, voor de gesneuvelden in de Eerste Wereldoorlog. Op deze heuvel is een van de grote veldslagen toen uitgevochten, de Bataille d’ Artois. Indrukwekkend is de Ring van Herinnering, geplaatst in 2014, een stellage in het landschap waar in alfabetische volgorde de namen van ongeveer 500.000 gesneuvelden zijn vermeld, ongeacht hun nationaliteit, vriend of vijand.

Waar Johanna en ik vandaag vooral van genoten hebben is het in een lekker zonnetje zonder bagage rondlopen in een gezellige stad, zonder de zorgen die ons de afgelopen tien wandeldagen hebben beziggehouden!

7 Reacties

  1. Wim Jacobs:
    30 mei 2018
    Gelukkig dat het beter gaat. Gooi die tent in de kliko en ga bij de paters slapen. Ook al is er een protestant bij. Fijn dat het mooi weer is.
    Wim
  2. Jan de Regt:
    30 mei 2018
    Arie, Johanna,
    leuk en interessant om te lezen wat jullie zoal meemaken en tegenkomen. Fijn Arie dat je in ieder geval verder kan wandelen. Hartelijke groet en ik blijf jullie volgen.
    Jan.
  3. Elly Munsters:
    31 mei 2018
    Arie en Johanna, blijf genieten.
    Op tijd een rustdagje.
    Beterschap met de knie.
    Groetjes,
    Elly en Friedy
  4. Riejan:
    2 juni 2018
    Leuk om op deze manier wat mee te krijgen van jullie reis.
    Hopelijk heb je in het verloop van de reis niet te veel last van je been.
    En kunnen jullie lekker kamperen.
    Veel plezier!
  5. Roland, Daniella, Tim & Minke:
    3 juni 2018
    Wat een fantastisch avontuur beleven jullie weer. Geniet ervan met volle teugen, en hou je knie goed in de gaten.

    Wel een gelikte en goede smoes, om Johanna met de zwaarste tas te laten zeulen hahaha.

    Veel veilige kilometers samen, en we houden jullie in de gaten.

    Roland, Daniella, Tim en Minke
  6. Anne-Mieke en Gerard:
    4 juni 2018
    dag Johanna en Arie.
    Gerard en ik volgen jullie 'op de voet ' op jullie tocht naar Rome.
    Maar na 30 mei hebben wij geen blog meer ontvangen. Mogelijk heb ik per ongeluk de reisblog gewist. Hoe kúnnen we weer 'meelopen' ?
  7. Arie Haasnoot:
    4 juni 2018
    Fijn dat zo veel mensen met ons meeleven, dank jullie wel! @Annemiek en Gerard van den Berg: de blog van 30 mei was inderdaad de laatste. We hadden aangegeven in principe eenmaal per week te bloggen, omdat het niet goed zou zijn als de blog het dagritme en het samenzijn zou gaan overheersen. Binnekort komt er weer een!