Boerenland, grusvei en een stabbur

Dinsdag 23 juli 2019

De pelgrimszegen bracht ons meteen al geluk. Gisteravond kwamen we onder een donkere lucht aan bij ons eerste pelgrimsoord, een chique wegrestaurant met de naam Olavsgaard met, het kon niet missen, een uit een blok gehouwen standbeeld van viking Olav en zijn krijgers voor de deur. We waren nog niet binnen of het begon te regenen. Volgens de receptioniste waar we vanmorgen uitcheckten, had het doorgeregend tot na ons ontbijt. Je zag het aan de plassen op straat. Zo begonnen we aan onze tweede droge wandeldag.

Hadden we gisteren alles bij elkaar 23 km gelopen, vandaag wachtte een etappe van 19 km. Boerenland, grusvei en een stabbur. Dat had Ria Warmerdam, de schrijfster van ons routeboek geschreven voor de tweede etappe. We lopen langs grote boerderijen, door kleine dorpen, door bospercelen met soms venijnige klimmetjes, en langs, soms over de randen van graanakkers. We zijn de stad uit, en het boerenland begint inderdaad vorm te krijgen. Als je over een grusvei loopt, is dat een weldaad voor je voeten! Een halfverharde gravelweg ( in het Noors: grusvei)  waar weinig verkeer overheen rijdt, is een veel voorkomende soort weg op het Olavspad. Hoewel we het meest over asfalt lopen, vandaag toch nog 60%.

Al was het maar 19 km vandaag, als het boerenleven primitiever wordt, moet je goed plannen. We zouden vannacht slapen in een schuur bij een boerderij, zonder voorzieningen, met toilet en douche om de hoek. Gespeur in het routeboek leverde op, dat er vandaag geen restaurants onderweg waren, maar gelukkig wel ergens een snackbar. Bij die snackbar kwamen we iets over enen aan, een mooie tijd voor de warme maaltijd. In mooi zonnig weer en een aangename temperatuur, iets boven de 20 graden, liepen we daarna naar Arteid Vestre. Deze naam staat voor een grote boerderij met een paar huizen erbij. Een feest is het als je aan komt lopen, hoewel we tevergeefs uitkeken naar vee op het erf. Wel vonden we een loods met er omheen een groot aantal voertuigen en machines van een wegenbouwbedrijf. Zou het met de boeren in Noorwegen wat minder gaan?

Welaan, laten wij ons gaan koesteren in het boerenleven! Overnachten in een stabbur, wat houdt dat in? Een stabbur is een traditionele voorraadschuur op het erf van een boerderij, aldus ons routeboek. De schuur staat op speciaal gevormde, uit rotsblokken gehouwen poten om ongedierte buiten te houden. Onderweg hebben we er vandaag al enkele zien staan.  De ventilatie onder de vloer hield de waren droog. Men bewaarde er altijd zaken als graan, meel en gezouten vlees. En nu dus ook pelgrims. Veel stabburs, zoals die in Arteid, zijn verbouwd tot hutten. De slaapruimten zijn op de bovenverdieping, met wel een paar kleine kamertjes met privacy. We delen vandaag de stabbur met een aardige jonge Duitser die ook het Olavspad loopt. Hij kookt zijn potje, en wij eten van het lunchpakket dat we vanmorgen van het hotel meekregen. Er is hier gelukkig wel electriciteit en internetontvangst, maar geen stromend water. Daarvoor moeten we 100 meter over het erf lopen. Dat zal vannacht wat worden...