To the White Cliffs of Dover

21 mei 2018 - Dover, Verenigd Koninkrijk

Maandag 21 mei 2018.

Een van de eerste straten die we gisteren liepen heet The Pilgrims Way. Op de verkeerspaal zat bovenaan een bord ‘doodlopende weg’. Ik hou me liever vast aan de wegwijzer met ‘Via Francigena-Canterbury-Rome 1800 km’. We lopen door de velden op licht glooiend terrein. Goed om te voelen hoe het is om 14kg + 1 liter water op je rug te hebben, en toch nog vooruit te komen. Bij Johannla is het gewicht 10,5 kg, en die drinkt nauwelijks onderweg, dus dat scheelt bij haar. Het gewicht van mijn rugzak is inclusief tent, het gewicht is nu hetzelfde als voorheen op wandelingen zonder tent, en dat scheelt toch wel een kilo of 2 a 3. We hebben dus veel zuiniger ingepakt als we gewend waren.

Onze wandeling verloopt vlot en de 20 kilometer naar het dorpje Shepherdswell zitten er tegen vijf uur op. We hebben een gezellige B&B, met de naam The Tipsy Gardener, en als je de eigenaar ziet lijkt hij zo weggelopen uit de Canterbury Tales. Als welkom krijgen we ter ere van Harry en Meghan een Pork Pie and Pint (varkens-taartje met bier), het begin van een gezellig verblijf in Shepherdswell.

Vanmorgen begonnen we de dag met een English Breakfast dat zo Full was, dat we er halverwege Rome mee zouden kunnen komen. Fris en fruitig gingen we van start met de wandeling naar Dover. Kort na het vertrek vielen er wat spetters, een goede gelegenheid om onze grote quasimodo gebochelde regenponcho’s in gebruik te stellen. De weergoden moesten er zo om lachen, dat het snel weer droog werd en zelfs de zon ging schijnen. Bij een koffie bij de McDonalds werden de nodige kledingstukken opgeborgen en smeerden we zonnebrand op armen en gezicht. Richting Dover ging het geleidelijk aan omlaag, en al gauw kwamen we aan in Dover. Ik at wat meegenomen brood, maar Johanna zat nog zo vol van het ontbijt, dat ze de l unch oversloeg. We liepen meteen door naar de terminal voor de Ferry naar Calais. Tijdens het wachten schoot ons te binnen dat we in Dover vergeten waren in een kerk een stempel te halen in onze pelgrimspas. Nou ja... Bij de grenscontrole, op weg naar de boot was er pascontrole. Een Canadees gezin kreeg stempels in hun paspoort en wij niet, als Europese burgers. Ik haalde mijn pelgrimspaspoort te voorschijn en vroeg daar een stempel in. ‘One moment please’,zei de vrouw, en liep met mijn pelgrimspaspoort een kantoortje in. Ik dacht, die ben ik kwijt. Even later kwam zij terug en met een brede grijns gaf ze mij mijn pelgrimspaspoort terug met een stempel er in van de Franse douane in Douvre (Dover).

Ruim een uur te laat vertrok de Ferry uit Dover. Achterom kijkend konden we genieten van het uitzicht op de krijtrotsen, de White Cliffs of Dover.

Met de overtocht naar Calais gaat ons wandelavontuur pas goed beginnen. Vanaf nu gaat het vooral om het vinden van de goede route, het bekijken van dingen onderweg, aandacht voor elkaar en verdieping. Daarom komt er dus niet meer dagelijks een blog, maar in principe wekelijks. Hartelijke groet, Johanna en Arie.

4 Reacties

  1. Mia:
    22 mei 2018
    Jullie hebben de Brexit al volbracht. Welkom aan het vaste land.
  2. Wim Dekker:
    22 mei 2018
    may the road rise to meet you...
  3. Dick:
    22 mei 2018
    Super dat je door de velden niet steeds links moest lopen :-)
    Het belangrijkste van de tocht ligt in de beleving van elke dag. Vooral het aandacht en ruimte geven aan elkaar en de verdieping. Neem er de tijd voor en suc6!
  4. Fons & Trudie Naterop:
    27 mei 2018
    Vandaag terug gekomen uit Porto van een rondrit naar Noord Spanje w.o. Santiago. Veel Camino' s tegen gekomen.
    Lotgenoten met een mooie missie net als jullie. Het doel is niet belangrijk maar de weg er naartoe.... Veel succes en wandelplezier JoHanna en Arie