Flash Back

15 augustus 2020 - Rotterdam, Nederland

De wandeling op het Zuiderzeepad betekent genieten in meerdere opzichten. Het is een wandeling door mooie gebieden en karakteristieke plaatsen die we deels wel en deels nog niet kenden. Ook kwamen we op plaatsen die in ons beider levens van betekenis zijn geweest, bijzondere herinneringen opriepen, in een enkel geval zelfs schaamtevol, maar altijd met een glimlach. Flashbacks waren er zowel bij Johanna als bij mij. Weinig gezamenlijke, gezien de naar verhouding korte periode dat we samen zijn, sinds najaar 2007. Ik heb ervoor gekozen bepaalde ‘places of memory’ te beschrijven in de vorm van anekdotes, vanuit de behoefte ze een keer te vertellen, sommige zelfs voor Johanna voor ‘t eerst. Sommige leeftijdgenoten zijn bezig met het schrijven van hun memoires, hun samenhangende levensverhaal. Memoires zijn echter nooit objectief en ze gaan ook over andere mensen. En als je leven, zoals het mijne, niet alleen maar uit hoogtepunten bestaan heeft, en bij de dieptepunten ook andere mensen zijn betrokken, kun je beter voorzichtig zijn met ‘het hele verhaal’. Ik geniet vooral van de flashbacks, soms gedetailleerd, soms om bij te glimlachen, wel persoonlijk maar niet kwetsend.

Flashbacks zijn er ook als je in de trein zit van Zwolle tot, laat ik zeggen Amersfoort. Tijdens onze tocht hebben wij vanaf Nijkerk tot voorbij Nunspeet de spoorweg van Rotterdam naar het Noorden meerdere keren gekruist. “Weet je nog hier, weet je nog daar”, zo beleven Johanna en ik samen deze flashbacks.

Er is een flasback die sinds gistermiddag herhaaldelijk de revue is gepasseerd. Dat is de flash back op de dijk in Durgerdam vorige week. In een flits achterover! Bij het voormalig hotelletje ‘t Oude Veerhuis, waar we in 2012 nog hadden overnacht op het Trekvogelpad (Bergen aan Zee - Enschede), was Johanna te ver rechtdoor gelopen. Ik riep haar terug omdat in het routeboek stond dat je hier rechtsaf de dijk af moest, een stukje de polder in. Johanna kwam terug en liep de dijk af, langs een bouwhek om het inmiddels vervallen hotel, met allerlei troep en grit. Achter Johanna lopend zag ik Johanna’s rechterbeen doorschuiven. Haar standbeen links bleef staan en daar lag ze. Haar rugzak had niet alleen de disbalans veroorzaakt, maar ving ook de klap op. Haar linkerbeen lag in een rare hoek, en naar Johanna achteraf vertelde had er zo veel spanning op gestaan, dat haar voet scheef in de wandelschoen was komen te zitten. Had ik haar maar gewoon rechtdoor laten lopen!

Het was behoorlijk pijnlijk, maar, zoals ik al verteld heb, kon ze de laatste vijf kilometer naar camping Zeeburg in Amsterdam in een fors tempo doorlopen. Vanwege de begrafenis die ze woensdag bezocht heeft, heeft haar been de volgende dag rust gekregen. De dag erna liepen we probleemloos naar Muiderberg, en ook de volgende dagen ging het lopen prima, zonder pijn. Maar toen de hitte bleef aanhouden, wij beiden na de wandeling steeds vermoeider werden, en het Veluwezand moest worden bedwongen, kwam de pijn terug. Na de rustdag in Kampen ging het weer redelijk goed op weg naar Genemuiden. Maar gisteren, twee kilometer voor Vollenhove, was de koek op. Ook na een uurtje op een bank, werd de pijn niet draaglijk en bleef het been instabiel voelen. En net op dat moment kregen we ook nog een korte maar hevige regenbui over ons heen. Ik zal niet vertellen hoe we die laatste twee kilometer hebben afgelegd om bij onze gastvrouw Ilja, Vriendin op de Fiets, aan te komen. Vanmorgen hebben we besloten tot een Flash Back: in een flits terug naar huis.

We lopen op Rotterdam Centraal van spoor 14 naar spoor 4 voor de overstap naar Bergen op Zoom. Ik draag mijn eigen rugzak op de rug en die van Johanna aan de lus in mijn rechterhand, tegen mijn heup aan. Johanna loopt moeizaam naast me. “‘k Vind ‘t heel erg.”, zegt ze.

14 Reacties

  1. Betsy Gelderman:
    15 augustus 2020
    Heel jammer voor jullie, maar, als ik alles zo lees, ook heel verstandig. Een moedig besluit!
  2. Dolly:
    15 augustus 2020
    Wat ontzettend jammer! Snel naar de dokter en voorlopig rust Johanna! Ik heb nog wel een paar aardige boekjes voor jullie gescoord: het Maaspad, het Marskramerpad, het Trekvogelpad en Steengoeie wandelingen,10 ecologische wandelingen. Om de moed er in te houden en m isschien leuk voir de toekomst als het weer kan? Sterkte en beterschap gewenst!!
  3. Elly Munsters:
    15 augustus 2020
    Beterschap Johanna!
  4. Elisabeth:
    15 augustus 2020
    Verstandig. Op jullie zelf passen. Sterkte Joanna laat er snel naar kijken
  5. Sophie Bloemert:
    15 augustus 2020
    Ik dacht al: dit verhaal komt vandaag wel heel vroeg. Na lezing van de Flash Back begrijp ik waarom. Ik had deze ommekeer (nog) niet zien aankomen, zelfs niet tijdens het verhaal. Dus: goed geschreven, Arie! Na de bus en de lift in de auto is dit nu de derde en ultieme keuze om niet door te lopen. Zal jullie als volhardende pelgrims moeilijk vallen (''ik vind dit heel erg, zegt Johanna''). Niettemin kan het niet anders dan een wijs besluit zijn. De Zuiderzee wacht wel op jullie. Eerst: sterkte en beterschap! Trouwens: ook jammer voor ons, jullie meelevende lezers. Het is even niet anders! Hartelijke groet.
  6. Tjalle de Haan:
    15 augustus 2020
    Jammer Johanna en Arie.
    Het werd langzamerhand een heroische partij doorzetten. Ik neem mijn petje af.
    Nu eerst recupereren. Sterkte.
  7. Bert Kandel:
    15 augustus 2020
    Heel vervelend voor jullie, maar het kon niet anders.
    NU goed recupereren terwijl gelukkig het kwik wat zakt.
    Maar ik heb genoten van de mooie verhalen tot dit moment!
    Ik duim voor een spoedig herstel!
    Mijn zus Andrea komt volgende week een paar dagen hier en dan gaan we zeker de zandvlaktes van de Loonse en Drunense Duinen doorwaden. Ik zal dan aan jullie denken!
  8. Alexander Somers:
    15 augustus 2020
    Sterkte Johanna. Dikke kussen van ons ...
  9. Jan van Mierlo:
    15 augustus 2020
    Heel jammer voor Jullie, om te moeten stoppen.
    Wij hebben genoten van de spannde verhalen
  10. Marieke:
    15 augustus 2020
    O wat super super jammer. Nu helaas dan maar verplicht pootje omhoog, lekker buukske lezen en alvast dromen over de volgende tocht. Johanna beterschap en Arie bedankt voor je mooie blogs XX
  11. Wim Maad:
    16 augustus 2020
    Jammer van de val. Knap om door te gaan tot Vollenhove. Beterschap en een spoedig herstel gewenst. Het Zuiderzeepad blijft nog wel even bestaan, dus later afmaken zit er altijd wel in 😁
  12. Ineke van 't Hullenaar:
    17 augustus 2020
    Heel erg jammer maar ook heel verstandig. Eergisteren een programma gehoord op de radio over mariniers die trainen in zware omstandigheden. 2 zaken daarin van levensbelang: niet stoer doen en op elkaar letten. Jullie hebben dit ook in praktijk gebracht. Er komt zeker een volgende keer. Bedankt voor de mooie verhalen
  13. Karin Pierik:
    18 augustus 2020
    Wat naar voor jullie zeg! Ik hoop dat het meevalt en jullie weer snel jullie tocht kunnen hervatten. Doorzetters!
  14. Theo Tromp:
    25 augustus 2020
    Kwam pas nu dit bericht vroeg me al af of ik van de mailinglijst af was geraakt. Jammer dat jullie je tocht hebben moeten onderbreken. Sterkte en snel herstel Johanna.

    Wat betreft de flash back had ik het zelfde idee, is een van de redenen dat ik al een tijd geen aanvullingen gedaan heb op mijn dagboek.

    Ben nu met een terugblik op mijn Camino de Santiago begonnen op Facebook. Terwijl ik het plaatst beleef je het weer en komen de herinneringen boven.