Een schilderachtige wandeling

Vanaf het strand van Muiderberg liepen we vanmorgen om kwart voor negen, vroeger dan anders, maar het was al 21 graden, verder over de oude Zuiderzeedijk. Op zo’n zomerse dag heeft Muiderberg nog echt de schilderachtige allure van de badplaats voor Amsterdammers, die het een eeuw geleden ook had. Richting Naarden over de dijk, dwars door de schapen, met weiden vol met koeien rechts een een golfbaan en een chique jachthaven links, bereikten we als door een plaatje de vestingwerken van deze stad. We liepen eerst over de buitenvesting en daarna over de wallen van de binnenvesting. Het prachtig gerestaureerde Arsenaal bevat het design atelier van Jan des Bouvrie. Na trapjes op en af over de vestingwallen, doorkruisten we het centrum van de stad Naarden, waar we we een verfrissing namen om de dorst te lessen. Wel moesten we een formuliertje invullen met onze namen en telefoonnummers. Schilderachtige taferelen kwamen we voorbij door de straatjes van Naarden en later weer aan de andere kant over de buitenvesting. Het beroemde gedicht van Lucebert, van de dichtregel “Alles van waarde is weerloos”, stond in volledige tekst op de witte muur van een huisje geschreven.

Na Naarden kwamen we in het Gooische Bos. Precies op tijd, het was inmiddels 31 graden warm, en de zon brandde. We liepen door Bikbergen, een dorp waar al vanaf de zeventiende eeuw welgestelde Amsterdammers hun buitenhuis, en soms zelfs hun vaste woonstek hadden gevonden. Bijzonder is het landhuis Oud-Bussem, waar nu onder andere een paar commerciele radiozenders zijn gevestigd (Slam en 100%NL). Mooie foto’s van karakteristieke landhuizen kon ik nemen. Even verderop liepen we over de in augustus paars bloeiende Blaricumse heide, de Tafelberg, inmiddels in de verzengende hitte. Het restaurant de Tafelberg, aan de rand van de heide, probeerde ons te verleiden, maar we liepen door, we hadden nog een afspraak staan. Door het bos en langs akkers bereikten we Blaricum. Nooit geweten dat dit dorp met grote villa’s ook gekenmerkt wordt door pittoreske boerderijtjes met hooibergen nog in gebruik. Eind negentiende eeuw zijn hier vele kunstenaars neergestreken, zoals Anton Mauve en Jan Veth, die deze boerderijen en andere landschappelijke taferelen schilderden in diverse impressionistische stijlen. 

Om iets van de werken te kunnen bekijken op onze wandeling, hadden we om half vier in het Singer Museum in Laren een bezoekersslot gereserveerd. Het was namelijk aangekondigd dat daar ook werk van de beroemde Duitse impressionist Liebermann wordt geexposeerd. In de warmte moest er dus doorgelopen worden. We gunden ons nog een karnemelk en een vruchtensap bij de Albert Heyn, maar oeps, Google Maps zei dat we vermoedelijk elf minuten te laat zouden komen. Dan maar gauw de sokken er in, ik voorop als tempobeul. Acht minuten te laat kwamen we aan, maar de vriendelijke suppoosten lieten ons er nog in. “Ik zet uw rugzakken wel achter de balie, oef wat zijn die trouwens zwaar!” Johanna vroeg aan een andere suppoost waar de expositie van Liebermann is. “In de achterste zaal”, antwoordde de man met een geheimzinnige glimlach, en weg was Johanna, zonder op mij te wachten. In mijn eigen tempo door de museumzalen lopend, kwam Johanna me al gauw weer tegemoet. Er blijkt maar 1 schilderij van Liebermann te hangen, ‘Wandelend meisje’, heel mooi en ook in Blaricum geschilderd. Het wandelend meisje had eens moeten weten dat wij helemaal alleen voor haar de turbo hadden ingezet om haar te mogen bekijken. Gelukkig hingen er ook heel veel andere mooie schilderijen, van Mauve en Veth, maar ook van Toorop en Mondriaan, heel veel met mooie beelden van de schilderachtige taferelen die we onderweg hadden gezien, maar dan meer dan een eeuw geleden geschilderd. We zagen een lege plek aan de muur. Daar had moeten hangen het schilderij van Vincent van Gogh, “De pastorietuin in Nuenen”. Dit schilderij is in maart jl. gestolen uit het museum. Er stond een telefoonnummer van de politie bij, voor het geval iemand het schilderij ergens gezien had...

Vanavond hadden we bij De Witte Bergen, de VanderValk vestiging bij Laren, een mooie kamer met een terras in de volle zon. We konden in de wasbak onze bezwete wandelkleren wassen, en buiten te drogen hangen. Later aan tafel deelde Johanna mede dat ze met haar linkerbeen vandaag weer normaal heeft kunnen lopen. Toen we terugkwamen op de kamer was onze was al kurkdroog. Zo kwam het vandaag allemaal goed.